Zadośćuczynienie z tytułu choroby zawodowej

Pracodawcy mają prawny obowiązek zapewnić pracownikom bezpieczne i zdrowe środowisko pracy. Oznacza to zapobieganie oczywistym przyczynom wypadków, upewniając się, iż masz wystarczającą ilość ciepła, światła i wentylacji do pracy, i podejmując odpowiednie środki ostrożności w celu ochrony przed „chorobami zawodowymi”. Jeżeli nie zapewniono Ci takiej ochrony jako pracownikowi i pociągnie to za sobą konsekwencje, to prawdopodobnie możesz starać się o odszkodowanie.

Wypadki przy pracy są stosunkowo proste do prowadzenia biorąc pod uwagę fakt, iż wystąpiło konkretne zdarzenie, które można wyraźnie powiązać z uszczerbkiem na zdrowiu. Po części to właśnie dlatego każdy prawnik zajmujący się „personal injury claims”, czy też firma zarządzająca roszczeniami będzie w stanie pomóc ci z roszczeniem z tytułu wypadku przy pracy.

Choroby zawodowe
W porównaniu z powyższym, znacznie mniej firm ma wiedzę i doświadczenie związane z roszczeniami dotyczącymi chorób zawodowych, ponieważ są z natury skomplikowane i to nie tylko dlatego, że musi upłynąć trochę czasu, nim skutki mogą być zidentyfikowane. Powtarzające się ruchy, narażenie na hałas lub narażenie na szkodliwe substancje w środowisku przemysłowym są typowymi przyczynami chorób zawodowych. Natomiast za wyjątkiem bardzo poważnych wypadków w pracy, choroby zawodowe często mają niestety większy wpływ na jednostkę. Z reguły rozwijają się one na przestrzeni czasu, w przeciwieństwie do pojedynczego zdarzenia, a w najgorszym przypadku ich skutki mogą pozostać z tobą do końca życia, jeśli nie okażą się śmiertelne.

Na przykład, międzybłoniak jest śmiertelną postacią raka płuc spowodowaną narażeniem na pył azbestu. Na objawy choroby można czekać 30-40 lat, jednak chorzy zwykle umierają w ciągu 18-24 miesięcy od diagnozy. Azbest był szeroko stosowany w budownictwie i budowach statków aż do 1980 roku, kiedy to wprowadzono surowe przepisy w zakresie kontroli i stosowania azbestu – ze względu na opóźnienia 30-40 letnie, nadal istnieje wiele przypadków, których to obecnie dotyczy.

Do najczęściej zarejestrowanych przypadków zgonów z powodu międzybłoniaka u mężczyzn, należy zaliczyć zawody cieśli i stolarza, hydraulików, inżynierów systemów grzewczych i wentylacyjnych oraz elektryków i instalatorów (źródło: Health and Safety Executive). Inni pracownicy w grupie ryzyka to m.in. pracujący z metalem, pracownicy budowlani i pracownicy instalacji gazowych.

Ze względu na długość czasu jaką zajmuje pojawienie się objawów, normalny okres graniczny trzech lat na wniesienie roszczenia, rozpoczyna się od dnia rozpoznania symptomów, w przeciwieństwie do daty nabawienia się choroby zawodowej.

Dodatkowe komplikacje spowodowane czasem potrzebnym na ujawnienie się symptomów to ewentualność, iż ówczesny pracodawca mógł już zakończyć działalność. Nie oznacza to jednak, iż nie można wnieść roszczenia, o ile prawnik może znaleźć ubezpieczyciela, który ubezpieczał pracodawcę w okresie, w którym domniema się, iż choroba została spowodowana.

Istnieją dosłownie dziesiątki różnego rodzaju chorób zawodowych. Do niektórych z najczęstszych należą:

• Głuchota zawodowa spowodowana pracą w środowisku bardzo hałaśliwym. Jeśli pracujesz w środowisku, gdzie trudno jest usłyszeć kogoś w odległości o około 2m, wówczas może to oznaczać nadmierny poziom hałasu w twoim zawodzie.

• Urazy spowodowane przez wykonywanie powtarzających się regularnych czynności, takich jak maszynopisanie.

• Astma zawodowa

• Zapalenie skóry spowodowane stałym kontaktem w pracy z substancją drażniąca.

• Zespół wibracyjny z objawami Reynauda (tzw. „Vibration white finger”) powstały w wyniku korzystania w pracy z elektronarzędzi.

• „Stres zawodowy” – rodzaj zaburzenia psychicznego spowodowany narażeniem na zbyt intensywny stres w miejscu pracy. Pracodawca ma obowiązek upewnić się, że pracownik nie jest wystawiany na nadmierny stres w pracy.

Chociaż przy omawianiu chorób zawodowych zazwyczaj przychodzi nam na myśl zakurzona fabryka, to w tym, roku, dwie kobiety podjęły działania prawne przeciwko Virgin Atlantic Airways o wartości powyżej £500,000, twierdząc, iż rozwinęła się u nich tzw. „repetitive strain injury” – urazy na skutek chronicznego przeciążenia mięśni i ścięgien (RSI) – po udzieleniu masażu kierownictwu z nadwagą. Chociaż były zatrudnione jako masażystki, twierdziły jednak, że były niewystarczające przerwy pomiędzy długimi sesjami terapeutycznymi, i że głównym „czynnikiem” presji w pracy, był rozkład lotów. Ponadto, klienci byli w pełni ubrani, natomiast masaż shiatsu zazwyczaj odbywa się bezpośrednio na skórę – w ten sposób, zmuszając ich do ucisku jeszcze mocniejszego niż zwykle.

VAA wcześniej zapłacił £26.000 w sprawie pozasądowej innej poszkodowanej kosmetyczce, Emily Rimmer, a w 2005 r. Elizabeth King, byłej kosmetyczce, która też pracowała w salonie Virgin Atlantic’s Heathrow Clubhouse, zostało przyznanych £100,000 po doznaniu RSI. Odszkodowania były w części oparte na utracie zarobków, jako że kobiety twierdziły, iż ich obrażenia położyły kres ich karierze jako kosmetyczek.

Zgłaszanie zdarzenia
Tzw. „The Reporting of Injuries, Diseases and Dangerous Occurrences Regulations 1995 (RIDDOR)”, zobowiązał prawnie:
• pracodawców;
• osoby samozatrudnione;
• osoby odpowiedzialne za dany lokal;

do zgłaszania zgonów związanych z pracą, poważnych urazów lub ponad trzy-dniowych obrażeń, chorób zawodowych i niebezpiecznych zdarzeń (grożących wypadkiem).

RIDDOR stosuje się do wszystkich rodzajów prac, ale nie wszystkie przypadki są do zgłoszenia. Jeśli nie jesteś pewien, czy zgłosić przypadek choroby zawodowej, zadzwoń do Incident Contact Centre (ICC) 0845 300 99 23 (opłata miejscowa). Zostanie do ciebie wysłana kopia zanotowanych informacji i będziesz mógł skorygować ewentualne błędy lub braki.
Źródło: Health and Safety Executive

Co to jest COSHH?
Kontrola substancji niebezpiecznych dla zdrowia (COSHH) to jest prawo, które zobowiązuje pracodawców do kontroli substancji, które są niebezpieczne dla zdrowia. Mogą oni zapobiec lub zmniejszyć narażenie pracowników na działanie substancji niebezpiecznych, poprzez:
• dowiedzienie się, jakie są zagrożenia zdrowia;
• podejmowanie decyzji, które zapobiegną szkodzie na zdrowiu (ocena ryzyka);
• zapewnienie środków kontroli w celu zmniejszenia szkodzenia zdrowiu;
• upewnienie się, że są one używane;
• utrzymywanie wszystkich środków kontroli w dobrym stanie technicznym;
• udzielanie informacji, szkoleń i warsztatów dla pracowników i innych osób;
• zapewnianie nadzoru i monitorowanie zdrowia w odpowiednich przypadkach;
• planowanie w sytuacjach kryzysowych.

Jeśli uważasz, że COSHH odnosi się do twojego miejsca pracy, to zapytaj swojego pracodawcę jakie są jego procedury i systemy, które posiadają, aby spełniać te wymogi. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź stronę www.hse.gov.uk.

Co zrobić, jeśli uważasz, że cierpisz na chorobę zawodową
Jeżeli uważasz, iż masz dolegliwości spowodowane przez warunki pracy, zalecane kroki są bardzo podobne do tych, które byś poczynił mając wypadek w pracy.

1. Udać się do lekarza jak najszybciej to możliwe
2. Zgłosić objawy do Twojego przełożonego
3. Zgłosić swoje objawy do przedstawiciela związków zawodowych, jeśli masz takowego
4. Prowadzić szczegółowy dziennik wszystkiego co uważasz, iż jest związane z twoim stanem – dlaczego uważasz że dane symptomy są związane z twoimi warunkami pracy itp. Objawy psychologiczne, w tym wstrząs, nieprzespane noce, niezwykłe wahania nastroju, powinny również zostać odnotowane.
5. Prowadzić szczegółowy dziennik wydatków, w tym przechowując paragony za wydatki związane z twoim stanem – możesz ubiegać się o zwrot tych kosztów dodatkowo do odszkodowanie za szkody na osobie. Może to obejmować nie tylko koszty leczenia, ale także koszty podróży do i z miejsca leczenia, a także utratę zarobków, jeśli jest się niezdolnym do pracy.
6. Skonsultować się z reprezentantem prawnym, które zbada twoją sytuację i doradzi czy można wnieść roszczenie. Podobnie jak w przypadku innych rodzajów roszczeń odszkodowawczych, jeśli uważa iż sprawa jest do wygrania, wówczas może poprowadzić twoją sprawę na zasadzie „no win no fee”, co w rzeczywistości oznacza, że nic nie płacisz za wniesienie roszczenia.

Podobnie jak w przypadku wypadków przy pracy, roszczenie jest rozpatrywane i wypłacane przez ubezpieczyciela pracodawcy, a nie przez samego pracodawcę. Ma to tę dodatkową zaletę, że jeśli pracodawca zbankrutował (jako, że choroby zawodowe mogą zająć dużo czasu, aby się objawić), to nadal istnieje możliwość wniesienia roszczenia przeciwko ubezpieczycielowi z tamtego czasu.
Również jak w przypadku wypadków przy pracy, wniesienie roszczenia ma nie tylko bezpośrednią korzyść dla ciebie, lecz prawdopodobnie przyczyni się to do zapobiegania w przyszłości przytrafieniu się tego komuś innemu.

Zasiłek tzw. Industrial Injuries Disablement Benefit
Możesz ubiegać się o powyższy zasiłek, jeśli byłeś zatrudniony w pracy, która powodowała twoją chorobę.
Twoje indywidualne okoliczności, w tym wiek i stopień niepełnosprawności, wpłynie na wysokość zasiłku, który możesz otrzymać. To będzie oceniane przez lekarza w skali od jednego do 100 procent z płatnością w przedziale od £30,06 tygodniowo, jeśli nie masz 18 lat i osób na utrzymaniu, a Twoja płatność jest oceniona na 20%, do £150.30 tygodniowo, jeśli masz ponad 18 lat i Twoja płatność jest oceniona na 100%.
Zasiłek ten jest związany z ponad 70 chorobami – przejdź do www.direct.gov.uk i wyszukaj „industrial disease” w prawym górnym rogu strony głównej.
Należy pamiętać, że jeśli masz powyższy zasiłek, może mieć to wpływ na inne zasiłki, które mógłbyś otrzymywać, w zależności od tego jakie masz przychody.