Odeszli w 2015 roku

Anna Sabbat z domu Sulik (zm. 29 kwietnia 2015 r. w Londynie) – działaczka emigracyjna w Wielkiej Brytanii, żona Kazimierza Sabbata, pierwsza dama.

„Nie jest możliwe, aby w kilku słowach opowiedzieć o kilkudziesięciu latach bogatych w dokonania życia, które prowadziło Panią Prezydentową różnymi drogami: żołnierską, konspiracji, obywatelską, harcerską. Jedno jest bezsporne, że był i jest to szlak wytyczony miłością do Ojczystego Kraju, zaangażowaniem w sprawy polskie, w działalność niepodległościową, pracę społeczną i charytatywną. Wszyscy tu dobrze znamy tę drogę i osiągnięcia Pani Anny Sabbat – osoby wrażliwej na los Polaków i Ich rodzin na emigracji, ofiarnie zabiegającej o polską tożsamość i patriotyczne wychowanie naszej młodzieży. Z wielkim oddaniem wspierała działalność Męża, śp. Prezydenta Kazimierza Sabbata w Jego działalności politycznej, kiedy pełnił funkcję premiera, a następnie prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie i jako Pierwsza Dama godnie podkreślała rangę Urzędu Prezydenta Polski.” (DzP z 23 III 2014)

Andrzej Ciechanowiecki – mecenas kultury, kolekcjoner sztuki, filantrop, kawaler Orderu Orła Białego (zm. 2 listopada 2015 r. w Londynie).

Zaangażowany w działalność AK, brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie Ciechanowiecki kończył Akademię Handlową oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 5o. był więziony za przeszłość akowską, po czym został zwolniony w 1956 roku i zrehabilitowany. Dwa lata później wyjechał na studia zagraniczne. W 1961 roku w Londynie został współtwórcą oraz współwłaścicielem Heim Gallery, a następnie Old Masters Gallery. W 1986 roku założył Fundację im. Ciechanowieckich. Finansował wiele polskich przedsięwzięć społecznych, między innymi przekazał kolekcję trzech tysięcy dziel sztuki na odbudowę Zamku Królewskiego w Warszawie.

Andrzej Ciechanowiecki jest honorowym członkiem wielu towarzystw naukowych i stowarzyszeń działających na rzecz francuskiej kultury jak Towarzystwo Przyjaciół Domu Balzaca. Chodzi tu też o jego historię rodzinną, ponieważ Ciechanowiecki jest w czwartym pokoleniu krewnym ukochanej Balzaca, Eweliny Hańskiej” – mówił ambasador Francji w Polsce. (DzP z 8 XI 2012)

Szymon Zaremba – żołnierz AK, prezes POSK, prezes Polskiej Fundacji Kulturalnej. (zm. 22 sierpnia 2015 r. w Londynie).

POSK: – Lata temu, kiedy byłem bardzo młody w pracach żadnych organizacji społecznych nie brałem udziału, bo było dużo ludzi ważniejszych i mądrzejszych ode mnie, którzy takich jak ja do głosu nie dopuszczali. A przestawianie krzeseł mi nie odpowiadało. Nauczony więc doświadczeniem bardzo chciałem, żeby POSK przejęli młodzi. I rzeczywiście – prezesujący Po mnie byli ludźmi młodymi. Wychodziłem z założenia, że starsze pokolenie będzie musiało z czasem odejść, przekazując POSK w młodsze ręce, lepiej więc, żeby młodzież przejęła go wcześniej, kiedy jeszcze my jesteśmy w pobliżu, mogąc pomóc i służyć radą, niż wtedy, kiedy nas już nie będzie.

PFK: – W ciągu tych 60 lat – pod prezesurą generała Andersa, a następnie ambasadora Raczyńskiego, Stefana Soboniewskiego, Tadeusza Walczaka, (a po odwołaniu Andrzeja Szkuty w 2005 roku) pod prezesurą piszącego te słowa – Polska Fundacja Kulturalna przełamywała różnorodne trudności, ostatecznie wychodząc zawsze na prostą. Na obchodach 25-lecia PFK ówczesny prezes Stefan Soboniewski powiedział: „Tajemnica powodzenia i sukcesu jest prosta. Dobrać właściwych ludzi…”. (DzP z 28 VIII 2015)

Mieczysław Wartalski – ppłk, weteran II wojny, działacz społeczny w Cheltenham, (zm. 9 stycznia 2015 w Cheltenham)

W kwietniu 1940 roku aresztowany przez Sowietów i deportowany wraz z rodziną na teren Kazachstanu. Poprzez Iran, Irak i Palestynę trafił do Wielkiej Brytanii. W październiku 1943 roku ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Gullane k. Edynburga. W sierpniu 1944 roku uczestniczył w Normandii w Operacji Overlord i walczył pod Falaise. Następnie przeszedł cały szlak bojowy 1. Dywizji Pancernej na terenie Francji, Belgii, Holandii i Niemiec. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii.

Współorganizator pomocy dla Polski w okresie stanu wojennego, wieloletni Przewodniczący Rady Polskich Organizacji w Cheltenham, założyciel Koła 1. Dywizji Pancernej Cheltenham-Gloucester, wiceprezes Związku Kół 1. Dywizji Pancernej w Londynie oraz Koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Cheltenham.

– Myśmy wylądowali na plażach w Normandii dopiero w sierpniu. Jednym z powodów tego było, dla naszego szczęścia, to że pancerna dywizja z ciężkim uzbrojeniem czołgów nie była, i nie powinna być, używana  w pierwszym dniu lądowania. I to nam naturalnie zaoszczędziło wielkich strat, które mogliśmy ponieść – mówił Mieczysław Wartalski, jeden z żołnierzy gen. Maczka, którzy przeszli z nim cały szlak bojowy. (DzP z 8 XI 2012)

Wojciech Falkowski – prof. dr, lekarz psychiatra, artysta malarz, wieloletni rektor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. (zm. 9 kwietnia 2015 r. w Ewell, Surrey)

Urodzony w Nowogródku w 1930 r., wywieziony przez sowietów wraz z rodziną w 1940 r w okolice Archangielska, w 1942 r. wraz z Armią Polską gen. Andersa trafił do Iranu, a potem do Afryki, gdzie kontynuował naukę w polskiej szkole. Po wojnie skończył medycynę w Dublinie i rozpoczął specjalizowanie się w psychiatrii, w której osiągnął kolejne stopnie, aż do członkostwa w Królewskim Kolegium Psychiatrii. Profesorem PUNO został w 1980 r., a w 2002 r. wybrano go na rektora; funkcję tę pełnił do 2011 r.

„Czy z pacjentami rozmawia pan jak Freud, chowając się za zasłonę?

– Nigdy nie unikam oczu. Bezpośredni kontakt wzrokowy z chorym jest szalenie ważny. Jako bardzo młody psychiatra miałem pacjentkę, która w ogóle na nic nie reagowała. Wydawało się, że nic już nie można poradzić. Siedziałem z nią w milczeniu przez 10 min. Od tego momentu nabrała do mnie zaufania. Pomimo, że była tak ciężko chora, odczuła moją obecność. Później przez dłuższy czas pisywała do mnie listy”. (DzP z 11 IX 1997)

PIC07948.JPG